تغییر شکل زانو اغلب به همراه آرتروز دیده نمی شوند. این تغییر شکل ها از بیماری مزمن دیگری نشات می گیرند و همراه با آن بیماری به استئوآرتریت و گاهی آرتروز روماتوئید منجر می شوند. آرتروز روماتوئید باعث ساییده شدن استخوان روی استخوان می شود که چنین چیزی به تغییر شکل های خفیفی منجر می شود. بیشتر تغییر شکل هایی که با این نوع آرتروزها همراه هستند داخلی اند ولی در موارد شدید یا خیلی شدید می توان آن ها را روی قسمت بیرونی بدن هم ملاحظه کرد. شایع ترین چیزی که در آرتروز زانو ملاحظه می شود التهاب است. شایع ترین نوع التهاب زانو هم استئوآرتریت است.
استئوفیت خلفی از بیماری های شایع است. استئوفیت خلفی هم در سطوح سهمی و هم تاجی تعادل را تحت تاثیر قرار می دهد و کار عاقلانه این است که پیش از انجام رهاسازی گسترده بافت های نرم در جهت برداشتن آن تلاش شود.
دلایل تغییر شکل زانو
آرتروز،استئوتومی قبلی، جوش نخوردن شکستگی استخوان، ناهنجاری های مادرزادی و برخی بیماری های متابولیک استخوان می توانند باعث تغییر شکل شدید زانو شوند. چنین چیزی معمولا با هم تراز نبودن و میزانی از عدم تعادل لیگامانی و همچنین از بین رفتن استخوان، ناهنجاری های چرخشی و استئوفیت خلفی شدید در ارتباط است. ما به جراحانی که تحت این شرایط به انجام عمل تعویض مفصل زانو می پردازند توصیه می کنیم که اول تشخیص دهند آیا تغییر شکل درون یا برون مفصلی است. در کل، تغییر شکل های درون مفصلی به اصلاحات درون مفصلی نیاز دارند. تغییر شکل بیرون مفصلی بر این اساس که چقدر گسترده است و همینطور بر اساس محل آن اصلاح می شود. معمولا برای تغییر شکل زانوی بیشتر از ۲۰ درجه یا در مجاورت مفصل، استئوتومی بیرون مفصلی را انتخاب می کنند هر چند ممکن است گهگاهی اصلاح درون مفصلی با متعادل کردن بافت نرم گسترده را ترجیح دهند. رها سازی بافت نرم گسترده، استئوتومی تیبیا ریداکشن، توسعه بافت نرم ساختارهای با کناره های محدب که به کرات در تغییر شکل های والگوس شدید دیده می شوند موثرترین راه ها برای تغییر شکل زانوی درون مفصلی هستند.
هر تغییر شکلی در زانو به برنامه درمانی متفاوتی نیاز دارد. متداول ترین اقدام، فیزیوتراپی است زیرا به افزایش قدرت و بهبود انعطاف پذیری برای افزایش حرکت بدون درد شدید کمک می کند. کنترل درد هم اقدام دیگری است که برای تغییر شکل های زانو اتخاذ می شود. تغییر شکل زانو باعث التهاب و اصطکاک استخوان ها می شود که عموما تا اندازه ای دردناک است. حرکت دادن مفصل ها با تمرینات ورزشی و فیزیوتراپی هم درد را مقداری تسکین می دهد.
داروهای ضد درد مانند نیکودین به طور معمول برای کمک به کاهش درد ناشی از این تغییر شکل ها تجویز می شوند. تغییر شکل زانو ندرتا به خاطر نوعی آرتروز بوجود می آیند. استئوآرتریت زانو معمولا از بیماری ایی که باعث تغییر شکل زانو می شود نشات می گیرد. برخی بیماری ها (مثل آرتروز) از کودکی شروع می شوند و با گذر زمان بدتر می شوند. در این نوع آرتروزها داروهای ضد التهاب ساده درد را کمی تسکین می دهند.
عمل جراحی به عنوان آخرین راه برای بازسازی کامل مفصل یا اصلاح بخشی از قسمت مشکل ساز بکار می رود تا حرکت کردن تسهیل شود. این انواع تغییر شکل های آرتریت بسیار دردناک و به خاطر اینکه حرکت بیمار را بسیار محدود می کنند معروف هستند. جراحی برای کمک به حرکت برخی بیماران و درمان تغییر شکل زانو یکی از گزینه هاست.